Een enkele regel uit een gesprek dat ik een jaar geleden had met Justin Williams van L39ION, spookt nog regelmatig door mijn hoofd. ‘We hebben de fixiekinderen gefaald’, zei hij.
Tien jaar geleden waren er duizenden, tienduizenden kinderen met een vaste versnelling in steden over de hele wereld. Zwart en bruin en wit en homo en hetero en snel en langzaam, ze hielden van fietsen, hielden van de cultuur en zochten naar manieren om wielrenners te worden. En we hebben ze niet echt een kans gegeven.
Die trend is enigszins afgenomen, maar de kern van dat falen blijft bestaan. De meest benaderbare, toegankelijke en coolste vorm van wielrennen wordt grotendeels genegeerd door media als deze en door de industrie als geheel. Crit racen. Het was de laan in, maar we spreidden onze armen niet wijd genoeg.
Dus wat gaan we eraan doen? We moeten het bedekken. Dat is wat wij doen. Daarom gaan we Manual for Speed opnieuw opstarten.
Dat zal bij sommigen van jullie meteen nostalgie oproepen. Als je het weet, weet je het. Je kent de flitslampen en grote ogen en bierhandjes en schreeuwende fans; je weet dat niemand zo goed vastlegt wat kritisch racen werkelijk is, en hoe het voelt, zoals de crew van Manual for Speed. Als je het niet weet, sta je op het punt het te ontdekken.
Dit isVENGA VENGA VENGA.
Een Cannondale-project gemaakt door Manual for Speed.
Gevonden op Fietstips.
Het komt eraan.
We gaan simpel beginnen. Dit weekend hebben we een team ter plaatse bij Tulsa Tough. Het grootste deel van de directe berichtgeving zal plaatsvinden op onze sociale platforms. U kunt ons daar en op vindenvengavengavenga.fans. Er zal video zijn, er zullen foto's zijn. Er zullen T-shirts en stickers zijn, als je het geluk hebt er een te bemachtigen. Je ontmoet personages, winnaars en verliezers, slachtoffers van crashes en first-timers.
Tulsa Tulsa Tulsa Tulsa Tulsa. Dat is de eerste.
Het motto is: racen. Ga gewoon door en doe het. Wat houdt ons tegen?
Waarom kritiek? En waarom nu?
Ik zou liegen als ik zei dat dit niet persoonlijk was. Deze races – inclusief Tulsa – vormen een groot deel van de reden waarom ik dit nu schrijf als redacteur van deze fietswebsite. Ik wil dat je van ze houdt zoals ik van ze hou.
Als je het wielrennen opsplitst in de samenstellende delen, deze op tafel legt, de meest opwindende onderdelen eruit haalt en die onderdelen vervolgens weer in elkaar zet, wat krijg je dan? Ik denk dat je kritiek krijgt op racen.
Als je wielrennen naar de mensen wilt brengen, vooral naar mensen die het nog niet eerder hebben gezien, naar stadscentra en langs rijen bars op vrijdagavond, wat heb je dan nodig? Je hebt kritiekracen nodig.
Het is niet voor iedereen. Misschien is het niet eens voor de meesten. Maar voor velen van ons waren en zijn kritiekpunten de kern van onze liefde voor fietsen.
Crits is al jaren een ondergewaardeerde racescene. Gravel krijgt tegenwoordig de meeste media-aandacht en een groot deel van de marketinguitgaven van de fietsindustrie – kijk maar naar Unbound afgelopen weekend. En hoewel grind in sommige opzichten ongelooflijk toegankelijk is, is het in andere opzichten precies het tegenovergestelde. Grote grindraces werken in de meeste grote steden niet zo goed. Dat zijn veel mensen die iets missen.
Bovendien denken we dat we tegelijkertijd kunnen lopen en kauwgom kunnen kauwen. Geef grind zijn recht, maar richt onze aandacht ook ergens anders op.
Houd het dus in de gaten. Ga naarvengavengavenga.fansvoor een smaakje.
Posttijd: 05-jul-2021
